En deze stijging wordt uiteraard niet volledig verklaard door vooruitzichten op rentestijgingen, accumulaties door centrale banken en andere geopolitieke spanningen.
Op het risico af me te vergissen – maar, uiteindelijk, waartoe dient een column anders dan om een toekomstvisie te uiten, die misschien door de toekomst wordt ontkend –, zegt mijn intuïtie me iets anders.
Dit andere iets is dat er een probleem zal ontstaan met de dollar, en dat beleggers zich ertegen beschermen via een munt die door geen enkele staat wordt gedrukt en dus geen enkel solvabiliteitsrisico met zich meebrengt: goud.
En dit probleem met de dollar kan vele vormen aannemen.
De Amerikaanse centrale bank (Fed) zal onder controle van het Witte Huis komen, en dus gepolitiseerd worden. Zij zal de rentetarieven verlagen ten koste van een inflatie die reëel, maar verbloemd zal zijn. De door de FED opgelegde rentetarieven zullen dus negatief zijn, na aftrek van inflatie. Maar vooral, de dollar zal geen door marktkrachten gecreëerde stroom meer zijn, aangezien deze gepolitiseerd zal worden.
Zijn wisselkoers zal uiteraard dalen, maar niet alleen door de daling van de rentetarieven. Zij zal afbrokkelen, omdat een kredietrisico de Verenigde Staten zal treffen doordat er twijfels zullen ontstaan over de capaciteit van deze Verenigde Staten, niet om hun overheidsschulden terug te betalen (staten doen dat nooit), maar om dit te doen tegen een aanvaardbare rentevoet. Er zijn dus risico's op gedeeltelijke wanbetalingen, vooral als de schuld in handen is van landen die als onbetrouwbare partners of vijanden worden beschouwd.
En de Verenigde Staten kunnen ook, op elk moment, de beroemde swaps verminderen of beëindigen (of valutaruiltransacties) die andere landen in dollars voorzien. Dat zou uiteraard waanzinnig zijn, maar uiteindelijk wordt alles mogelijk met Donald Trump.
Dat is de reden waarom goud stijgt en zal blijven stijgen. Geconfronteerd met deze geleidelijke erosie van het vertrouwen in fiduciaire valuta's en de onvermijdelijke politisering van het monetaire beleid, is goud niet slechts een speculatieve belegging of een diversificatieactief. Het belichaamt een waar schild, een anker van stabiliteit in een oceaan van toenemende onzekerheden. Zijn intrinsieke aard — een eindige, fysiek tastbare hulpbron, waarvan de waarde niet afhangt van de terugbetalingsbeloften van een staat of de grillen van een centrale bank — maakt het tot de ultieme veilige haven. In tegenstelling tot papiergeld dat tot in het oneindige kan worden gedrukt, waardoor de koopkracht wordt verdund, is goud de enige ware verzekering tegen de aangekondigde monetaire stormen en de verborgen inflatoire uitwassen.
O ja, nog één laatste ding: ik hoor al 40 jaar iemand zeggen « is de koers niet te veel gestegen ? »… terwijl de koers zijn maximum bereikt, dat vooral gevolgd zal worden door andere records.