3 fiscale (r)evoluties aan het begin van een nieuwe legislatuur: een echte vernieuwing van de fiscaliteit!

De fiscale programma’s van de politieke partijen zijn allesbehalve vernieuwend: vaak berusten ze op enkele huis-tuin-en keukenrecepten uit de ideologische strekking van hun partij. Maar anno 2019 volstaat dit niet! Innovatie is noodzakelijk om over nieuwe inkomsten te beschikken, maar ook om nieuwe mogelijkheden te creëren om ondernemen eenvoudiger te maken. Kapitaal en werk moeten hand in hand gaan om in de toekomst een betere vermogensverdeling mogelijk te maken, zonder daarbij te rekenen op een gebrekkige herverdeling door de overheid. Hieronder drie stellingen om verder te onderzoeken!

1. Stimuleren van buurthandel en tewerkstelling: transactionele belasting op e-commerce

E-commerce is de toekomst, daar bestaat geen twijfel over! Maar die toekomst weegt zwaar door op de traditionele economie, en dan vooral op de buurthandel.

Wat zorgwekkend is, is niet het feit dat we online aankopen doen, maar wel dat de kousen die we via AliBaba bestellen en de boeken die we op Amazon aankopen, via logistieke centra worden verdeeld vanuit ver afgelegen productiecentra.

Een voorbeeld van de evolutie van het aantal pakjes dat voor AliBaba wordt verdeeld vanuit Luik: van 384.000 pakjes in 2016 evolueerde de distributie van dit Chinese bedrijf naar 48 miljoen pakjes over de eerste vier maanden van 2019! 125 keer meer dus!

Om een antwoord te bieden op deze problematiek, stellen we voor om een belasting van 10 % in te stellen op e-commerce, die automatisch zou worden geïnd op het moment van online aankoop. Bij een aankoop van 50 euro wordt dus automatisch 5 euro ingehouden door de bank, die verantwoordelijk is voor de inning.

Om moeilijkheden te vermijden zou de belasting automatisch en in alle gevallen worden ingehouden, maar de belastingplichtige kan deze belasting wel terugvorderen via de jaarlijkse belastingaangifte, indien de aankoop plaatsvond bij een producent die zich op minder dan 50 km bevindt van zijn woonplaats (gerekend van postcode tot postcode), en dit middels een attest waarvan een kopie wordt overgemaakt aan de administratie. Gevolg: deze teruggave zal ook bekend zijn bij Tax-on-web en niet veel extra werk vragen.

2. Vermogen uit onderneming voor iedereen toegankelijk: het sociaal dividend

Verrassend is het feit dat je anno 2019 nog steeds geen deel van het bedrijfsresultaat kan verdelen onder medewerkers. De linkse aanhangers zouden met dit voorstel kunnen wijzen op de aantasting van de vaste verloning, en dus op de sociale zekerheid; terwijl rechtse aanhangers er een bedreiging in kunnen zien voor de kapitaalkrachtigen. In beide gevallen onterecht want momenteel heerst een totale impasse op vlak van evenwicht tussen beiden.

Als Amazon, Facebook of bij ons banken, om maar enkele voorbeelden te noemen (wat absurd is), zouden beslissen om 20 % van hun jaarlijkse winst te delen met hun medewerkers, zouden we een nieuwe middenklasse creëren.

En dit voorbeeld geldt ook voor kmo’s waarvan vele partners goedkeurend zouden staan tegenover de mogelijkheid om, in tijden van grote ongelijkheid, alle of een deel van hun teams te laten delen in de winst.

Ongelooflijk maar waar, en deze maatregel kost de staat niets, aangezien het sociaal dividend zou worden beschouwd als een klassiek dividend en aan dezelfde voorheffing van 15 of 30 % onderhevig zou zijn, af te houden aan de bron.

U kan vaststellen dat beide maatregelen telkens eenvoudig toe te passen zijn en een bron van inkomsten zouden vormen voor de staat. Dat op zich is al een vereenvoudiging.

3. Kleine ondernemingen worden groot mits ondersteuning: de auto-entrepreneur

Het is vanzelfsprekend dat ondernemers een sleutelfunctie bekleden in onze economie. Het probleem is alom gekend: vooral die eerste uren onder druk van belastingen en reglementeringen overleven.

Hoewel we denken dat dit vermoedelijk een van de redenen is waarom België de voorbije jaren het leadership op vlak van productiviteit verliest, is het een feit dat jongeren geloven in het business model van de startups en de belofte dat dit kan worden waargemaakt. De ondernemer moet zich toeleggen op een idee om het vervolgens om te zetten in een succes-story.

Daarnaast zijn er tal van zelfstandigen die vechten tegen de bierkaai, gewoonweg omdat ze te weinig inkomsten genereren. En op dat vlak is het volledig abnormaal dat de staat teert op hun inkomsten. Wat onmogelijk is voor een loontrekkende, aangezien deze verzekerd is van een minimumloon.

Het statuut van auto-entrepreneur biedt hier perspectieven: vrijstelling van het sociaal (bijdragen voor zelfstandigenstatuut) en fiscaal (forfaitaire vrijstelling) inkomen is een mogelijkheid, mits de betaling van een eenmalige belasting van 20 %, en een plafond voor de omzet van 12 x het minimuloon van loontrekkenden voor dienstverleners en 40.000 euro voor het tussenstatuut (aankoop-verkoop) zonder dat de bruto-marge hetzelfde minimum van de dienstverlener kan overschrijden. Dit zou mogelijk zijn onder het btw-stelsel. Na een evaluatie zou kunnen worden overwogen om het statuut voor bepaalde belastingplichtigen te beperken in tijd.

Dit zou het mogelijk maken om tal van stelsels of maatregelen af te schaffen die als doel hebben kleine ondernemingen te steunen. Maar het biedt ook een kans om zich niet vast te pinnen op de onbetaalbare verhoging van belastingschijven waarvan de grote impact het onmogelijk maakt voor eender welke regering om dit effectief toe te passen.