De 10 economische trends voor 2024 volgens The Economist!

Het Britse tijdschrift The Economist heeft zijn jaarlijkse rapport gepubliceerd over de economische vooruitzichten voor 2024.

Volgens dit rapport zal de wereldeconomie een gematigde groei kennen, maar ook te maken krijgen met veel uitdagingen en onzekerheden.

Dit zijn de 10 belangrijkste trends die The Economist voor 2024 heeft geïdentificeerd.

1. Het herstel na de pandemie: na een historische recessie in 2020, is de wereldeconomie hersteld in 2021 en 2022, dankzij de vooruitgang van de vaccinatie, de steunmaatregelen van de begroting en het monetair beleid, en de heropening van de grenzen. In 2024 zal de wereldwijde groei zich stabiliseren rond 3,5%, een niveau dat dicht bij het gemiddelde van voor de crisis ligt. Dit herstel zal echter ongelijk zijn tussen de landen en de regio's, afhankelijk van de gezondheidssituatie, de productiecapaciteit, en de kwetsbaarheid voor externe schokken.
2. De terugkeer van de inflatie: na hoge niveaus te hebben bereikt in 2021 en 2022, als gevolg van de stijging van de prijzen van energie, grondstoffen, en intermediaire goederen, zal de inflatie afnemen in 2024, maar hoger blijven dan de doelstelling van 2% die door de meeste centrale banken wordt nagestreefd. Deze aanhoudende inflatie wordt verklaard door structurele factoren, zoals de vergrijzing van de bevolking, de deglobalisering, en de ecologische transitie, die het potentiële aanbod verminderen en de productiekosten verhogen.
3. De monetaire verkrapping: om de inflatie tegen te gaan, zullen de centrale banken hun monetair beleid geleidelijk normaliseren, door hun aankopen van activa te verminderen en hun rentetarieven te verhogen. Deze monetaire verkrapping zal sneller of langzamer en sterker of zwakker zijn naargelang de landen, afhankelijk van hun economische situatie en hun geloofwaardigheid. De Verenigde Staten zullen de eersten zijn die handelen, gevolgd door het Verenigd Koninkrijk en de eurozone. De opkomende landen zullen ook hun monetair beleid moeten aanpassen, rekening houdend met de risico's van kapitaalvlucht en depreciatie van hun munt.
4. De begrotingsconsolidatie: na enorme bedragen te hebben geïnjecteerd om de economie tijdens de pandemie te ondersteunen, zullen de regeringen hun tekorten en hun overheidsschulden geleidelijk moeten verminderen. Deze begrotingsconsolidatie zal gemakkelijker of moeilijker zijn naargelang de landen, afhankelijk van hun schuldniveau, hun financieringscapaciteit, en hun manoeuvreerruimte. De meest schuldbelaste landen, zoals Japan, Italië, of Frankrijk, zullen grote inspanningen moeten leveren, terwijl de minst schuldbelaste landen, zoals Duitsland, China, of Zuid-Korea, een soepeler begrotingsbeleid zullen kunnen voeren.
5. De ecologische transitie: de strijd tegen de klimaatverandering zal een van de belangrijkste uitdagingen zijn in 2024, na de COP26 in Glasgow in 2021, die heeft geleid tot een ambitieus akkoord om de mondiale opwarming te beperken tot 1,5°C. De landen zullen concrete maatregelen moeten nemen om hun uitstoot van broeikasgassen te verminderen, zoals de koolstofbelasting, de ontwikkeling van hernieuwbare energieën, of de bevordering van duurzame mobiliteit. De ecologische transitie zal positieve effecten hebben op de innovatie, de werkgelegenheid, en de gezondheid, maar ook sociale en economische kosten, die eerlijk moeten worden verdeeld.
6. De digitale transformatie: de Covid-19-pandemie heeft de digitalisering van de economie versneld, door het telewerk, de e-commerce, of het afstandsonderwijs te bevorderen. Deze digitale transformatie zal doorgaan in 2024, met de opkomst van nieuwe technologieën, zoals kunstmatige intelligentie, 5G, of blockchain. De digitale transformatie zal positieve effecten hebben op de productiviteit, de concurrentiekracht, en de creativiteit, maar ook risico's van digitale kloof, cyberveiligheid, of ethiek, die moeten worden voorzien en gereguleerd.
7. De geopolitieke herschikking: de rivaliteit tussen de Verenigde Staten en China zal de belangrijkste bron van geopolitieke spanning zijn in 2024, met strategische, economische, en ideologische belangen. De twee supermachten zullen hun meningsverschillen over de handel, de technologie, de mensenrechten, of de regionale veiligheid moeten beheren, terwijl ze op zoek gaan naar samenwerkingsruimten, met name op het gebied van het klimaat. De andere landen zullen zich moeten aanpassen aan deze nieuwe context, door hun strategische autonomie te versterken, hun partnerschappen te diversifiëren, en hun belangen te verdedigen.
8. De hervorming van het multilateralisme: om de mondiale uitdagingen aan te gaan, zoals de pandemie, de klimaatverandering, of het terrorisme, zal de internationale samenwerking meer dan ooit nodig zijn in 2024. De multilaterale instellingen, zoals de Verenigde Naties (VN), het IMF, of de Wereldhandelsorganisatie (WTO), zullen zich moeten hervormen om effectiever, representatiever, en legitiemer te zijn. De regionale initiatieven, zoals de Europese Unie, de Associatie van Zuidoost-Aziatische Naties (ASEAN), of het Alomvattend en Progressief Akkoord voor Trans-Pacifisch Partnerschap (CPTPP), zullen zich moeten versterken om meer geïntegreerd, coherent, en veerkrachtig te zijn.
9. De demografische dynamiek: de wereldbevolking zal 8,1 miljard inwoners bereiken in 2024, met grote verschillen tussen de regio's. Afrika en Azië zullen de meest bevolkte continenten zijn, met respectievelijk 1,4 en 4,7 miljard inwoners. Europa en Noord-Amerika zullen de meest vergrijzende continenten zijn, met respectievelijk 20,5% en 18,9% van de mensen ouder dan 65 jaar. De demografische dynamiek zal gevolgen hebben voor de economische groei, de arbeidsmarkt, de sociale bescherming, of de migraties.
10. De sociale veerkracht: de Covid-19-pandemie heeft de sociale ongelijkheden vergroot, tussen de landen en binnen de landen, door meer invloed te hebben op de meest kwetsbare bevolkingsgroepen, zoals vrouwen, jongeren, of informele werknemers. De sociale veerkracht zal een cruciale uitdaging zijn in 2024, om de sociale breuken te verminderen, de sociale cohesie te versterken, en de sociale conflicten te voorkomen. De sociale beleidsmaatregelen zullen inclusiever, herverdelender, en participatiever moeten zijn, door zich te baseren op de fiscaliteit, het onderwijs, of de democratie.