Het is moeilijk te bevatten… : Xavier Schraepen heeft ons verlaten

Ik lag er de hele nacht van wakker. En ook nadien onmogelijk uit mijn hoofd te krijgen. Er vloeiden tranen. Het is gewoonweg onmogelijk om me te concentreren. Het is niet te bevatten…
Xavier is niet meer.
55 jaar… Zo jong…
Al staat er natuurlijk geen leeftijd op sterven…


Xavier was een rots. Een stevig persoon, met een stevige fysiek.

Vastberaden in alles wat hij deed, waar hij voor stond.

Nochtans was hij van nature eerder verlegen en hield hij meer van het werk ‘achter de schermen’, van discretie. Maar als de plicht riep, dan was hij er.


Hij was niet voor niets reservist bij het leger, waar hij zijn tweede liefde vond. Loyauteit, discipline en orde waren de waarden die hem daarin aantrokken.


Hij was ook erg geëngageerd voor ons beroep. Lange tijd was hij ondervoorzitter van onze stichting, waarbij hij zowel de communicatie als het penningmeesterschap op zich nam. Xavier was er altijd. Altijd bereid om te ondersteunen.


Als ondervoorzitter van het BIBF was hij ook discreet en geëngageerd. De voorzitter nam steeds het voortouw, maar zijn stem was belangrijk, logisch, loyaal aan de vele engagementen die hij opnam, aan zijn waarden en aan zijn collega’s. Hij was het gezicht van de BBB, de voortreffelijke beroepsvereniging waarvan hij een steunpilaar was.


Met de laatste ontwikkelingen voelde hij zich niet gelukkig. Hij ijverde voor een andere invulling voor de ‘nieuwe boekhouder’. Geen ‘accountant’ met een specifieke erkenning, wel een ‘accountant’ dichtbij ‘zijn cliënteel’. Geen boekhouder 2.0 van bovenaf heruitgevonden, wel een boekhouder van onderuit gedragen…. Wat hij 'lichtblauw' noemde.


Hij wilde met zijn kantoor zijn cliënten begeleiden bij elke stap. Zijn kantoor uitbreiden of hulp inroepen, wilde hij niet. Voor hem was de een-op-eenbegeleiding de vertaling van zijn engagement, zijn werk… Een welbewuste keuze.


Die keuzes hadden soms gevolgen…

De familiemomenten in de chalet, zijn passie voor fotografie of de liefde voor zijn hond… momenten die te zeldzaam zijn geweest… en die zijn drive voor het werk zeker niet konden remmen…


Vandaag verlies ik een confrater, een collega, een kameraad, een partner en een vriend. De band die wij hadden, was bijzonder…


De stichting is vandaag in rouw. Xavier laat een enorme leegte achter.


We zijn in gedachten bij zijn vrouw, Karine, en zijn zoon, waar hij zo trots op was. Jullie kunnen rekenen op onze steun.


Het leven is niet rechtvaardig…

We waren hartsvrienden, en zullen nu proberen om er te zijn voor zijn gezin tijdens deze moeilijke periode.


Xavier, we zien je graag.


In het leven zijn er 2 zaken van tel: wat we doen en wat we nalaten. Weet dat jij bijzonder veel nalaat.


Dank je…

Mots clés