De nieuwe monetaire orde: een zeer verzwakte dollar

Dag na dag, wordt het gemakkelijker om de gevolgen van Trumps beslissingen te onderscheiden. Hij wil een nieuwe wereldorde creëren, gebaseerd op een fragmentatie van de wereld om de suprematie van de Verenigde Staten te verzekeren.

En de lezers van dit notitieboekje kennen mijn diepe overtuiging: een nieuwe wereldorde is gebaseerd op een zwakke dollar. Om de dominantie van hun munt te verzekeren, hebben de Verenigde Staten namelijk een overvloedige en transactionele dollar nodig, verankerd in alle infrastructuren van de wereldhandel, en geen sterke munt die de Amerikaanse export schaadt en tot schatkistvorming leidt.

Het is dus duidelijk dat de Verenigde Staten autoritaire maatregelen zullen nemen en zeker niet-conventionele, niet in een onderhandeling met andere monetaire autoriteiten, maar in een eenzijdige machtsbetoging.

Het zou kunnen — en elke dag overtuigt me daar meer van — dat het Witte Huis de Amerikaanse centrale bank (de Fed) onder controle brengt en deze dwingt om de Amerikaanse staatsschuld aan te kopen tegen een zeer lage, zo niet nul rente. Dit zou leiden tot een negatieve reële rente na aftrek van de inflatie. Een dergelijke situatie heeft zich nooit voorgedaan, maar als die zich zou voordoen, zou dit leiden tot de geleidelijke ineenstorting van de dollar en de Amerikaanse schuld, die dan zou worden afbetaald door haar eigen en langzame desintegratie.

Maar er bestaan andere methoden, waaronder een die is voorgesteld door de voormalige Griekse minister van Financiën Yanis Varoufakis, een briljante econoom (en ik dank de lezer van mijn notitieboekje die me hierop wees).

Volgens hem zou Trump de Aziatische landen, die momenteel de meeste dollars accumuleren, kunnen vragen om een deel van hun dollaractiva op korte termijn te verkopen in ruil voor hun eigen valuta (die daardoor zou appreciëren). Ten opzichte van de eurozone zou Trump eisen dat Europa, in ruil voor militaire bescherming, lange termijn, zo niet eeuwigdurende obligaties in dollars zou ondertekenen, die dus bij inflatie weinig waard zouden zijn. De landen van de eurozone zouden zo de Amerikaanse staat financieren met leningen die nooit zouden worden terugbetaald, of beter gezegd, terugbetaald zouden worden in gedevalueerde valuta.

Deze strategie zou de dollar mechanisch verzwakken en het Europese monetaire systeem langzaam vernietigen. Want als de activa van een balans, welke dan ook, bestaan uit Amerikaanse obligaties die in waarde dalen, dan is het passief ook niet meer veel waard. De euro zou dus meegesleurd worden in zijn eigen desintegratie.

Dit alles is natuurlijk, voorlopig, sciencefiction op monetair gebied. Maar misschien niet zo erg.

Tweemaal sinds de Tweede Wereldoorlog, hebben de Verenigde Staten de monetaire orde verraden die ze in 1944 hadden opgelegd.

En er gaat iets gebeuren: dat is zeker.​

In het belang van zijn optimale verspreiding bieden wij u een automatische vertaling van dit artikel met behulp van kunstmatige intelligentie.​

De Stichting is niet verantwoordelijk voor de kwaliteit en de nauwkeurigheid van deze machinevertaling.

Dit artikel is oorspronkelijk in het Frans geschreven, dus het is de franse versie waarnaar in alle gevallen moet worden verwezen